stripINFO.be Forum - UGC

Boeddha.
Pas het eerste deel van deze reeks gelezen, en vond het één grote aanfluiting!
Het verhaal zit vol onzinnigheden, rare aannames en infantiele humor.
De tekeningen zijn bij wijle erg goed, maar worden afgewisseld met plaatjes die het niveau van beginperiode Mickey Mouse of Popeye niet halen!
Ik krijg het gevoel dat er meerdere tekenaars op los zijn gelaten...
En dit noemen ze het Magnum Opus van Osamu Tezuka?
Halverwege zat ik met gekrulde tenen en met tegenzin door te lezen om toch maar het boek uit te krijgen, en ik ben nu niet erg gemotiveerd om de andere delen te gaan lezen...
Zijn die drastisch anders/beter? Of moet ik eens een andere reeks van Tezuka proberen?

Als ik dit eerste deel een cijfer zou geven, dan zou ik het met een 3 (uit 10) waarderen! In één woord: Prutswerk!
Ik weet het, dat is cru gezegd, maar ik vond het werkelijk afschuwelijk slecht... Maar misschien ligt het simpelweg aan mij en snap ik er gewoon helemaal niets van... :rolleyes:
Hoe denken jullie erover?

Dat van die infantiele humor en soms infantiel tekenwerk kan niemand tegenspreken. Maar ik vind het toch een sterke reeks en lees ze met veel plezier. Als je de reeks verder leest merk je dat het toch meer is dan een verhaal met infantiele zijsprongetjes, het gaat wel degelijk in de diepte ook!

Ik begrijp dat je bij het eerste album dit kan meemaken. Maar vergeet niet het gaat hierover meer dan wat infantiele humor en kinderachtige tekeningen. Hij zet wat, voor ons de bijbel zou zijn, om in een leesbaar geheel zonder het te proberen die serieuze ondertoon te geven dat elk godsdienstig werk over de eeuwen heeft gekregen. in 1972, ja je leest dat goed, is het volgens mij juist dat 'spelerige' toontje dat het een zo een succes heeft gemaakt. Dat het nu allemaal veel professioneler wordt aangepakt en dit soort werk misschien niet eens een kans zou krijgen is waarschijnlijk ook een waarheid, maar toen was dit gedurfd en had hij allang zijn strepen verdient.

Als je zijn andere werken zou lezen, MW (1976), Ayako (1972) of Ode aan Kirihito (1970), dan kom je tot een vergelijkbare vaststelling qua tekentalent maar niet qua inhoud. Daar is het juist het o zo donkere aspect en de uitdieping die maakt dat je over het grafische heen kijkt.

Het is nu eenmaal zijn tekenstijl en je dient er volgens mij doorheen te kijken. Om dan toch van dit, volgens mij, prachtige verhaal te kunnen genieten.

Maar als het echt niet lukt, laat het dan liggen. Er is nog zo veel goed in de manga wereld dat je toch nog dient te lezen! succes!

Ik vind de eenvoud van de tekeningen bedriegelijk. Hier is wel degelijk een talent aan het werk!

Mijn persoonlijk mening was toch ook dat mijn verwachtingen niet ingelost werden. Ik heb ze allemaal gelezen maar het wordt niet beter, vind ik. Na boek 3 of 4 (weet niet meer juist welke) werd het zelfs slechter en was het echt worstelen om er nog door te geraken.

Ik heb niks bijgeleerd over boeddha. Ik heb geen interessant verhaal gelezen en de tekeningen zijn niet mijn ding. Ik kon de eenvoud nog begrijpen en redelijk ok vinden in het begin en zelfs de humor apprecieerde ik in de eerste. Maar daarna gaat het echt wel bergaf met mijn begrip. Er komt immers niks diepgravender, wat voor mij echt wel een vereiste was

... ofwel ben ik nog ver van verlicht.. dat kan ook :D

:D

Het belangrijkste dat ik uit deze discussie leer, is dat ik deze reeks definitief aan mij laat voorbijgaan (ooit twijfelde ik nog, maar gezien de omvang van het werk, ben ik er nooit aan begonnen)..

Soms creëert men een hype .... .

'k vond die heel goed toen ik die 15 jaar geleden gelezen heb.

Tezuka was toen heel nieuw voor mij, en zijn stijl beviel me wel. Kwestie van tekeningen, hij is inderdaad op het eerste gezicht allesbehalve een toptekenaar. Maar tekeningen staan in my book in dienste van het verhaal, en zijn Disneystijl stoort me allerminst.

in de loop van verleden jaar heb ik wel enkele deeltjes uit een andere reeks van hem gelezen, en om de een of andere reden zijn die me veel minder bevallen. Te veel van hem gelezen?

Afgaande op jullie reacties zal ik Boedda eens moeten herlezen...
Maar wanneer :rolleyes:

Ik ga toch ook nog even het 2e deel proberen... Kijken of ik er vooruitgang in zie...
Ik verwacht alleszins toch in de hoek van witam te blijven. ;)
Maar wie weet word ik positief verrast...

De tekeningen van Tezuka liggen in de lijn van veel manga-tekenaars (of eigenlijk omgekeerd): "serieuze" tekeningen worden afgewisseld met eerder kinderlijke stijl (meestal gebruikt om een humoristische noot te brengen), en dat kan storend werken. Blijkbaar wordt dat in Japan vaak gedaan, maar voor ons westerlingen is dat toch een hele aanpassing.
Maar in beide stijlen kan je bezwaarlijk zeggen dat Tezuka niet kan tekenen.

En zoals hierboven al aangehaald, ligt de nadruk (voor mij) toch vaak op het verhaal, en dat kan ik meestal wel smaken (er zijn uitzonderingen, recenties volgen later).