Thomas Legrain is een jonge Belgische striptekenaar (°1981). Hij werkt al een tiental jaar als tekenaar, en debuteerde met het onvertaalde “Mortelle Riviera” bij Glénat. Daarna tekende hij 4 albums van de reeks “MX-22” van de uitgeverij Casterman. De laatste jaren is hij de tekenaar van “Sisco”, een reeks over een Franse geheim agent, die verschijnt bij Le Lombard in de collectie Derde stroming. Hij is compleet autodidact, zijn studies verraden ook al niet dat hij zou doorbreken als striptekenaar want hij studeerde geschiedenis en criminologie. Tijdens het voorbije stripfestival in Angouleme kregen we de kans om Thomas Legrain aan de tand te voelen.
http://i1183.photobucket.com/albums/x468/bartbostyn/angouleme%202013/WP_000099.jpgAls je “Asterix en Corse” leest, krijg je een stereotype beeld van Corsicanen: gesloten, koppig en alles voor de familie. Net zoals Sisco. Was het de bedoeling om een Corsicaanse held met zulke typische karaktertrekken te gebruiken of is het toeval?We wilden eigenlijk een held creëren die niet voldoet aan de gangbare normen van een held.
Inderdaad, bij het lezen van het eerste deel, waarin Sisco direct iemand vermoordt en het op een zelfmoord laat lijken, dacht ik eerst dat het verhaal er uit zou bestaan om deze koele killer te klissen, maar het bleek het hoofdpersonage van de reeks te zijn! Was het geen risico om het hoofdpersonage zo’n eigenschappen te geven?Misschien wel, maar ik zou Sisco geen immorele killer willen noemen, hij is eerder amoreel, en bekijkt alles van een zakelijke kant. Met het evolueren van de reeks wordt hij wel wat menselijker. Zo is Manon, de secretaresse van de president, wel degelijk zijn vaste vriendin. Hij is geen vrouwenjager zoals je misschien zou denken na het vluggertje met Manon uit het eerste deel.
Eigenlijk was het de bedoeling dat Sisco een diptiek zou worden waarbij hij op het einde gedood zou worden. Maar de uitgever was zo te spreken over ons voorstel dat hij eiste dat we het verhaal zodanig zouden aanpassen dat we er toch een echte serie van konden maken, die dan in de collectie “derde stroming” kon worden opgenomen. Om dit mogelijk te maken hebben we Verlat geïntroduceerd, die een nog smeriger rol op zich moest nemen, waardoor Sisco direct ook wat sympathieker overkwam. Zo konden we het verhaal toch vertellen, en konden we daarna nog verder met Sisco. Sisco is dus eigenlijk gered door de uitgever!
De reeks zal trouwens maar een beperkt aantal delen tellen. We hebben het einde al in ons hoofd zitten, maar ik kan jullie nu nog niet vertellen hoe lang de reeks zal duren en hoe we die zullen beëindigen.
Sisco is een van de weinige reeksen die actiemomenten echt geloofwaardig in beeld kan brengen. Het is haast filmisch als je de achtervolgingsscènes bekijkt.Ik ben dan ook een echte cinéfiel, en eigenlijk wilde ik regisseur worden. Maar striptekenaar zijn, heeft het grote voordeel dat je echt alles in de hand hebt en het kan uitvoeren zoals je het wilt, zonder beperkingen. Ik hou van Tarantino en dan vooral van Jackie Brown, de regisseur hangt vast aan een verhaal en een structuur, maar kan toch zijn stempel drukken en zo zijn eigen ding kwijt.
Uw tekeningen zijn erg geëvolueerd in positieve zin, in vergelijking met MX-22: de actie is erg vloeiend in beeld gebracht, de personages zijn geloofwaardiger gaan bewegen en de decors zijn nog meer uitgewerkt. Door de dikkere lijnvoering laat het ons aan het werk van Jigounov voor Alfa denken.Dat flatteert me, ik beschouw Philippe Francq en Jigounov als mijn grote voorbeelden als realistische tekenaars. De personages van Francq zijn wel wat karikaturaler dan die van Jigounov, maar hij brengt dan weer de actie erg levendig en geloofwaardig. Ik probeer die twee stijlen te combineren: het realisme van Jigounov en de zwierigheid van Francq.
Doordat het verhaal zich afspeelt in Frankrijk is het decor voor vele lezers erg herkenbaar. Als een reeks zich in Amerika afspeelt heeft de lezer wel een beeld van hoe het landschap er moet uitzien, maar een achtervolging in Parijs is voor de lezer veel herkenbaarder dan een achtervolging in Amerika. Het decor moet dan ook kloppen. Ik heb me dan ook goed gedocumenteerd.
http://i1183.photobucket.com/albums/x468/bartbostyn/angouleme%202013/DSC09980.jpgOok de inkleuring is er sterk op vooruit gegaan in vergelijking met MX-22, maar het laatste deel is ingekleurd door Filippo Rizzu en niet meer door de Chinese studio. Waren er problemen met de studio?Nee hoor, ik was erg tevreden met het werk van de chinezen, alles wat ik vroeg werd vertaald en uitgevoerd. Maar toch waren er veel mensen die de inkleuring niet echt konden smaken: ze vonden die te vlak en te grijs. Alhoewel ik het fantastisch vond, zeker in vergelijking met de egale inkleuring van MX-22. Maar in het midden van deel vier lieten ze ons in de steek en moesten we dringend op zoek naar een nieuwe inkleurder, dit werd dus Filippo Rizzu. Hij nam de inkleuring in ondankbare omstandigheden over, maar toch met een aardig resultaat, waardoor we hem meteen engageerden voor de volgende delen.
Heeft u er zelf nooit aan gedacht om je tekeningen zelf in te kleuren?Nee daar begin ik niet aan, het tekenen zelf is al arbeidsintensief genoeg. Zeker als je regelmatig een nieuw album op de markt wil brengen. Ik begon echt strips te tekenen tijdens mijn studententijd en werk nu al een tiental jaar professioneel, maar inkleuren doe ik nog altijd niet.
http://i1183.photobucket.com/albums/x468/bartbostyn/angouleme%202013/IMG_4918.jpgU bent historicus van opleiding, heeft u geen zin om eens een historisch verhaal te tekenen, of een compleet ander genre uit te proberen?Nee ik voel me het beste thuis in het tekenen van hedendaagse realistische verhalen. Ook het schrijven van scenario's laat ik aan anderen over. Ik kan wel ideeën aandragen voor een verhaal, maar een volledig verhaal zelf uitschrijven is een andere specialiteit.
Heb je dan nog geen problemen gekregen met echte Corsicanen, die zich niet kunnen verzoenen met het beeld dat geschetst wordt?Nee, daar hebben we nog geen problemen mee gehad. Trouwens, de man die de serie mee heeft goed gekeurd bij Le Lombard is zelf een Corsicaan.
Leest u als striptekenaar ook nog andere strips?Ik ben eigenlijk een cinefiel en altijd fan geweest van Tarantino. Mijn voorbeelden als tekenaar zijn Philippe Francq en Jigounov, maar ik lees erg graag “requiem van de vampierridders. Wat me vooral aanspreekt is dat de auteurs ook weer, net zoals Tarantino, uit het keurslijf breken om hun eigen ding te doen, al is het dan wel erg trashy.
