Recensie

Op weg naar Compostella 1 Kleine eenhoorn


Jean-Claude Servais, de man die de Ardennen op de kaart heeft gezet. Als openingszin mag die d'er wezen maar ergens zit er toch een grond van waarheid in. Hij kan de natuur van 'zijn' berglandschap op een dusdanige manier op papier zetten dat je de bloemen ruikt, de bijtjes hoort zoemen en je vol angst in de ogen van het everzwijn kijkt, hopende dat dit niet op je af komt. Deze pracht kan je natuurlijk ook terugvinden in 'Op weg naar Compostella' en zoveel meer. Want waar Servais zich normaal beperkt tot het zuiden van het land is hij deze keer de grenzen ver over gestoken. Zo tekent hij onder andere Zwitserse berglandschappen, de Mont-Saint-Michel in al haar pracht en praal, het ruwe Bretagne en geeft hij een prachtig beeld van Brussel met als topper de Grote Markt en al zijn zijstraatjes.

http://bdi.dlpdomain.com/serie/visuel/BDA_8822/1.jpg

Het verhaal gaat over vier mensen die een voettocht naar Santiago de Compostella willen ondernemen, twee mannen en twee vrouwen. Elk heeft zijn eigen redenen, steeds gaat het uit respect voor iemand maar voornamelijk is het om op zoek te gaan naar zichzelf en afstand te nemen van een bewogen leven. Ieder kiest zijn pad, ieder volgt zijn weg naar Compostella. Blanche vertrekt van de Grote Markt in Brussel, Alexandre uit Vevey in Zwitserland, Céline van de Mont-Saint-Michel in Normandië en Dominique uit Saint-Mathieu de Fine-Terre in Bretagne. Het zijn vier verschillende karakters uit vier verschillende windstreken.

De grootste hap van dit eerste deel speelt zich af, wat had je anders gedacht, in een klein dorpje in de Ardennen. We leven mee met de relatie van de jonge Blanche met haar grootvader en haar ouders. De grootvader is haar God. Hij leert haar alles wat alchemie betreft en het brouwen van bier. Grootvader Victor heeft een goed draaiende brouwerij die ervoor zorgt dat het hem en zijn familie aan niets ontbreekt. Maar dit is niet naar de zin van de vader van Blanche. Uitbreiden is wat die wil. Maar daar heeft Victor geen oren naar.

Zoals reeds gezegd: de tekeningen zijn prachtig. Is er een maar? Ja die is er. Het verhaal komt slechts traag op gang. Servais heeft zich blijkbaar goed ingewerkt in alles wat alchemie aangaat en wil dat de lezer ook even duidelijk maken. We krijgen een hele uitleg over de betekenis en de manier van belijden van alchemie en daar blijft het niet bij. Iemand die Brussel wat kent weet dat er op de grote markt heel wat symbolen van de alchemie te vinden zijn. Mochten zijn tekeningen niet zo prachtig zijn, ik was dit deel waarschijnlijk overgeslagen want, buiten een kwinkslag hier en daar, krijgen we hier een lezing over de gevels aan het stadhuis en daarrond, net alsof je terug op de universiteit zit.

Wel is het zo dat, eens het verhaal daadwerkelijk in gang schiet en we weten wat de beweegredenen van elke pelgrim is, alles in een stroomversnelling komt, iets wat veelbelovend is voor het tweede deel. Je bent dan wel al een heel eind voorbij de helft van de 74 pagina's die deze strip telt.

Om kort te zijn: Prachtig epos, uitzonderlijke tekeningen, zeer mooie inkleuring van Raives en, eens je door de zware hap heen bent, een emotioneel verhaal. Het zoveelste top-werk van Servais. Hopelijk loopt het tweede deel wat soepeler en krijgen we niet weer een massa achtergrondinformatie die, tot op dit ogenblik, niet echt van toepassing is op het verhaal.

http://static.skynetblogs.be/media/149064/2050345441.3.JPG



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.