Recensie

De Blauwbloezen 52 De Blauwen in de mist


Een onbekend aantal Zuidelijke troepen bezet een belangrijke strategische positie op een heuvel nabij de rivier Tennessee.
En dat is niet naar de zin van de Noordelijke Generaal Grant.

Korporaal Blutch en Sergeant Chesterfield zijn de boodschappers van het slechte nieuws dat de Noordelijke eenheden die de heuvel belegeren de positie zullen moeten veroveren zonder de steun van Shermans troepen.
En dat is niet naar de zin van de lokale commandant, ijzervreter Generaal 'Joe' Hooker.

Zo begint De blauwen in de mist, het pas verschenen 52e deel van de populaire reeks De Blauwbloezen.

Ook in dit album vinden we weer alle klassieke elementen terug die deze reeks zo geliefd maken : de eeuwige tweekamp tussen would-be deserteur Blutch en would-be oorlogsheld Chesterfield tegen de achtergrond van een waanzinnige strijd waarin generaals zonder scrupules hun manschappen de dood in jagen, maar zelf op veilige afstand blijven. Voor één keer zijn Blutch en Chesterfield het er trouwens over eens dat ze met een gek te maken hebben.

De verhaallijn in het jongste product van Lambil en Cauvin is erg dun, maar blijft op tempo dank zij een goede mix van actie en humor, waarin de mist natuurlijk de hoofdrol speelt.

Hoewel de kadans van het verhaal op de laatste paar bladzijden verstoord wordt om het op 46 bladzijden te kunnen ronden, hoort "De blauwen in de mist" toch bij de betere "Blauwbloezen" van de jongste jaren ...



Dit is een recensie van een gebruiker.