Recensie

Celestine en de paarden 4 De kampioenen


Mijn kleindochter is dol op paarden. Tot ze er eentje in levende lijve ontmoet tijdens een dagje uit in een manege. De schrik slaat haar om het hart, ze wordt zelfs wat bleek, als ze als achtjarige naar deze torenhoog boven haar oprijzende dieren opkijkt. Het lijkt erop, dat haar passie voor paarden, en al wat er omheen draait, verzwonden lijkt als sneeuw onder de zon. Tot ze tot haar grote vreugde de pony’s opmerkt, die op ongeveer gelijke hoogte met haar staan. Een ritje op één dezer pony’s, maakt meteen haar hele dag weer goed en haar glunderende snoetje is goud waard.

http://i.imgur.com/MzNxqXd.jpg

Waardoor we meteen begrijpen waarom de strip: ‘Celestine en de paarden’ een succes is bij de jongeren. Want wat is er nu leuker dan paard- of ponyrijden? Al geven we eerlijk toe, de doldwaze toestanden die zich afspelen op manege: De vier hoefijzers, de place to be in deze strip, lijken zich alleen af te spelen in het hoofd van de scenarist. Gelukkig maar, wij zouden niet graag in de schoenen staan van de eigenaar van deze fictieve manege. Er is elke dag wel wat aan de hand. Is het niet Hummie de chagrijnige pony die het te bont maakt, dan is er wel Salar die zijn berijder voor de zoveelste maal in het decor kiepert. Waarna het trotse dier in rustige galop huiswaarts keert. Uiteraard heeft iedereen wel begrepen dat het dagelijkse reilen en zeilen op de manege flink wordt uitvergroot. Indien deze grappen en doldwaze situaties werkelijkheid zouden zijn, zou geen enkel logisch denkend mens zijn kinderen, echtgenote of zichzelf toevertrouwen aan dit zooitje ongeregelde rijdieren. Die elk hun eigen wil en zin opdringen aan hun ruiters. Niet de berijder is de hoofdrolspeler in deze strip, maar de paarden. Iets wat zelfs een internationale kampioen, een geharde en getalenteerde ruiter aan den lijve ondervind. Deze man, die vergezeld van zijn trouwe ros, de manege uitkiest als trainingsplek om zich voor te bereiden op het wereldkampioenschap paardrijden, ondervind al snel dat hij en zijn paard nog heel wat te leren hebben. Hoe hij ook zijn best doet, de paarden uit de manege zijn hem steeds een stap voor. Deze en vele andere onwaarschijnlijke toestanden en situaties, worden op een ludieke wijze in beeld gebracht door Stefano Turconi. Een waar talent in het uittekenen van grappige decors en dito figuren. Bij hem geen mooi gestileerde en afgelikte tekeningen, maar louter tekeningen in functie van het verhaal. Hierdoor weet hij de kortverhalen en gags tot een hoger peil te tillen.

http://i.imgur.com/TtGv0iW.jpg

Het scenario is gericht uitgewerkt voor een jong publiek. Een publiek dat beslist niet onderschat mag worden. Scenariste Lili Mesange weet perfect deze doelgroep te bespelen met leuke gags, omheen een hobby waarvan velen de droom koesteren, om ooit uit te groeien tot de groten van de paardensport. De strip: ‘Celestine en de paarden’ zal naar alle waarschijnlijkheid niet opduiken in de top tien van één of ander jaaroverzicht, maar is ideaal leesvoer voor wie open staat voor een halfuurtje pretentieloos amusement. WG.

http://i.imgur.com/kz5bRjV.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.