Recensie

Airborne 44 9 Black Boys


Airborne 44 – Deel 9 – Cyclus 5 - Black Boys - Philippe Jarbinet

Het toeval wil dat ik, onlangs, op een druilerige dag in maart het monument van de 11 van Wereth heb bezocht. Er stond een Dodge Weapon Carrier te wachten op een Amerikaanse filmploeg die een documentaire draaide over dit weinig bekend feit dat er zich tijdens het Ardennenoffensief heeft afgespeeld. Als fan van de reeks Airborne 44 was ik dan ook aangenaam verrast om in dit eerste deel van de 5e cyclus hiermee geconfronteerd te worden.

En wat voor een strip is dit weer geworden!
Allereerst zou ik alle stripauteurs willen aanmoedigen om net als Philippe Jarbinet een playlist voor te stellen aan de lezer. Je kan deze muziek dan bijvoorbeeld via Spotify als achtergrond beluisteren. Maar je loopt ook wel het risico dat je een kwartiertje blijft hangen tussen pagina 6 en 7.

Net als vorige delen brengt P.J hier een realistisch verhaal over één van de etappes van de bevrijding van Europa door de geallieerde, meer bepaald de US, troepen.

Waarom de auteur geïnteresseerd is in dit tijdperk van onze moderne geschiedenis, doet hij uitvoerig uit de doeken in een uitgebreid nawoord. Hierin lees je trouwens ook over zijn twijfels aan zichzelf en aan het succes van zijn reeks. “Zullen de lezers dit verhaal wel appreciëren, zijn de mensen wel geïnteresseerd in WO2?”
Het grote succes van deze reeks kan hier ongetwijfeld een antwoord bieden. Het feit dat er alvast voorbereidingen gemaakt worden om een vervolg – en einde – van deze cyclus te maken is de bevestiging ervan.

Ik wil Philippe Jarbinet dus geruststellen. Hij moet zich geen zorgen maken omtrent zijn talent. Met deze reeks bewijst hij dat er interesse is voor het onderwerp en dat hij qua schrijf- en tekentalent mag gerekend worden bij de groten van de hedendaagse Belgische stripmakers. Misschien moet men maar eens denken aan een Nederlandse vertaling van zijn eerder werk – of een verdere uitgave van de ontbrekende delen van “Een doodgewone waanzin” waaraan hij meewerkte.

Wat dit verhaal betreft, worden we meegenomen door Virgil Burdette, een zwarte GI die geconfronteerd wordt met openlijke discriminatie en racisme in het VS-leger. In die periode bestond er een duidelijk separatisme tussen de blanke GI-helden en de gekleurde ‘ondersteunende’ regimenten. Virgil krijgt het aan de stok met Jay, een redneck die zo zijn eigen redenen heeft om het niet zo te hebben voor kleurlingen. Ze zullen elkaars pad 3 keer kruisen. Door hun opgedrongen alliantie ontsnappen ze wel aan het massacre van Wereth. Hier werden in de eerste dagen van het Duitse offensief 11 ‘’black boys’ van het 333th Field Artillery Battalion op een beestige manier afgeslacht door de Waffen-SS. De auteur gaat niet in detail in op de feiten maar geeft dit stukje van de geschiedenis van de Battle of the Bulge op een subtiele manier weer in zijn boek.
Op het einde van het verhaal maken we ook nog kennis met Luitenant Eric Fisher Wood Jr. die als wanhoopsdaad een guerrillagroep opgestart heeft om de Duitsers aan te vallen. Ook voor hem vinden we in de Ardennen een monument. Op de plaats waar burgers zijn lichaam later vonden te midden van 7 dode Duitsers. Gelukkig hebben Virgil en Jay zich niet bij hem aangesloten.

Dit geeft ons in elk geval een perspectief voor het volgende verhaal, en einde van deze cyclus. Of gaan we dan richting Baugnez… maar dat is weer een ander monument voor iets wat niet mag vergeten worden.


Pjotr. 05-2021
https://www.google.be/imgres?imgurl=https://media-cdn.tripadvisor.com/media/photo-i/0e/66/f7/29/wereth-11.jpg&imgrefurl=https://www.tripadvisor.com/LocationPhotoDirectLink-g188653-d12137793-i241628969-US_Memorial_Wereth-Liege_Province_The_Ardennes_Wallonia.html&tbnid=mQsBUW-ipNlSIM&vet=12ahUKEwid7fGMls7wAhWSCewKHRHmAGMQMygEegUIARCuAQ..i&docid=sG0WUCa8phsnmM&w=180&h=200&q=wereth 11 memorial&ved=2ahUKEwid7fGMls7wAhWSCewKHRHmAGMQMygEegUIARCuAQ



Dit is een recensie van een gebruiker.