stripINFO.be gebruikt cookies voor het bewaren van logingegevens en voorkeuren. Geen persoonlijke data wordt hierin bewaard.
Door de site te gebruiken accepteer je het gebruik van deze cookies. Deze melding verbergen
De zaken gaan blijkbaar nog steeds goed in de Thorgal-stal. Er verschijnen regelmatig nieuwe albums in de hoofdreeks en haar nevenreeksen, ook al lijkt het alsof de koe inmiddels al geruime tijd is uitgemolken.
Voor mij stopte de Thorgal-reeks bij Het Offer, maar als stripliefhebber bleef ik de serie dapper volgen. De scenario's van Yves Sente bliezen de reeks tijdelijk nieuw leven in, maar zoals men zegt: "het origineel is meestal beter dan de kopie." De avonturen van Jolan wisten me dan ook maar matig te boeien. Later mocht ook Xavier Dorison een verhaaltje bijdragen, met weinig succes. Vervolgens werd Yann ingeschakeld, met Frédéric Vignaux aan de tekenpen. Het leek erop dat het verhaal van Thorgal uitverteld was en dat men zich genoodzaakt zag om nieuwe zijpaden te bewandelen om het geheel nog een beetje interessant te houden. Zo ontstonden verhalen over Kriss Van Valnor, Wolvin en de jonge Thorgal, respectievelijk in De Werelden van Thorgal – Kriss Van Valnor (door Yves Sente en Giulio De Vita, later ook Xavier Dorison en Frédéric Vignaux), Wolvin (door Yann en Roman Surzhenko) en De Jonge Jaren (door Yann en Frédéric Vignaux). Dit alles was wat hout op het smeulende vuur van onze Scandinavische vikingheld, maar voor mij was het genoeg. Ik had me voorgenomen om geen Thorgal-strips meer te kopen. En toen kwam Thorgal door..., in de vorm van Thorgal Saga. Ik liet me toch weer overhalen deze spinoff te volgen, in de hoop dat er nog iets boeiends te vertellen viel. En zo belandde ik nu bij het laatste album over de avonturen van Thorgal.
Dit deel speelt zich af in de periode waarin Thorgal aan de zijde van zijn 'geliefde' Kriss Van Valnor als genadeloze viking op rooftocht gaat. Een lijvig album van 80 pagina's, exclusief extra's. Thorgal worstelt, zoals in de meeste albums, nog steeds met zijn identiteit. Dit keer zoekt hij raad bij een waarzegger die hem opdraagt een oud zwaard, Fyskhkrygagr – De Visgraat, te vinden. In ruil voor dit zwaard zal de waarzegger Thorgal zijn naam en geheugen teruggeven. Zo begint een rooftocht naar het graf van koning Halvdan de Zwarte. Een tocht vol stormen, veroveringen en muitende bemanningen... Meer van hetzelfde dus. En dan op het laatste prentje duikt prins Galathorn, de prins van Brek Zarith, op. Via hem kunnen onze scenaristen waarschijnlijk nog een paar albums verdergaan... Maar voor mij hoeft het niet meer. Het is goed geweest, ik herlees de eerste 20 delen nog wel eens.