Recensie

Kroniek der barbaren 1 De woede van de Vikingen


Het waren een van de meest geduchte tegenstanders, piraten en handelaren. Bovendien, als we de geschiedkundigen mogen geloven, ook nog eens zeer goede zeelui: de ontdekking van Amerika staat nog altijd op hun naam en niet op die van Columbus. Inderdaad, ik heb het over de Vikingen, hun drakkars spreken tot de verbeelding en waren voor velen een dreigement. Als je ze zag, kon je beter maken dat je weg was met je hebben en houden. Vikingen worden regelmatig, voor verhalen, omschreven als plunderaars, vandalen en verkrachters, die drinken uit mensenschedels en oorlogszuchtige goden aanbidden.

1994. Jean-Yves Mitton publiceert dit eerste deel van de kronieken in het Frans. 2010, 16 jaar later neemt uitgeverij Saga de rechten over van het ter ziele gegane Talent en herpubliceert de kronieken samen met een nieuwe vertaling en een daarbij horende nieuwe titel.

Het moet ergens in de 2e helft van de 8e eeuw geweest zijn, toen de Vikingen besloten om Rouen aan te vallen en er hun uitvalsbasis van te maken. Le Havre was de eerste plaats waar ze plunderend en moordend langskwamen. Daar begint het spannende levensverhaal van broeder Bartholomeus, die veertien jaar eerder als vondeling gevonden werd om zijn leven te slijten in de abdij van Saint Joseph du Havre. De veroverende barbaren die niet weten wat ze doen, volgens de abt, slaan alles kort en klein en trekken verder.

Mitton is een meesterschrijver, hij heeft topreeksen gecreëerd als Vae Victis en Ben Hur en werkt(e) nog mee aan enkele andere. Wat me het meeste opvalt, is de manier waarop hij de gruweldaden van de Noren neerpent. Ook het hectische gevolg van een invasie wordt subliem weergegeven. Je moet er wel bijnemen dat dit een jaren ’90 strip is en dat de tekeningen onderhevig zijn aan de mode van die periode. Waar je ook rekening mee moet houden, is dat het Noors en Latijn niet vertaald zijn. Noors is nou niet zo moeilijk te volgen, je verstaat de basis en het Latijn is ook niet zo belangrijk, het zijn alleen religieuze teksten, dus ook niet noodzakelijk voor het verhaal. Het geeft het geheel een originele toets en het nodige authentieke gevoel.

Het verhaal zelf heeft nog niet zo veel in petto, je ziet de destructieve weg van de invasiemacht en de manier waarop Bartholomeus zich elke keer redt. Meestal gebeurt dat op een hilarische manier, hoewel ze voor hem meestal levensbedreigend zijn, God staat duidelijk langs zijn kant, want hij overleeft het ergste. Dit typeert een beetje het verhaal, je hebt hier niet te maken met een held maar met een echte gelukzak die tussen alle gruwel overleeft.

Ik ben echt blij dat Saga deze reeks heeft opgepikt en ze opnieuw heeft uitgebracht. Het was voor mij zeker een nieuwe wereld die is opengegaan en vooral eentje die naar meer smaakt! Hopelijk duurt het niet te lang voor we de volgende delen mogen verwelkomen.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.