Recensie

Wie laatst lacht 1 Wie laatst lacht


Als er een nieuwe one shot van Zidrou wordt aangekondigd gaat mijn hart altijd wat sneller slaan, want de man heeft de laatste jaren enkele pareltjes afgeleverd! Het leuke van de scenario’s van Zidrou is dat hij niet alleen oog heeft voor de kleine kantjes van de mens, maar dat hij er niet voor terug schrikt om verschillende genres van verhalen te maken. Deze keer presenteert hij ons een thriller, maar dan wel een met een hoek af!
Dat merk je al als je het boek vast neemt. Je denkt dat je een beschadigd exemplaar in je handen hebt, en begint al vloekend te klagen bij je stripboer, maar nee hoor, het lijkt alleen maar zo! Ook de cover met daarop drie struisvogel koppen lijkt wat banaal, totdat je de oogbal ziet in de bek van één van de struisvogels!

Al op de eerste pagina’s van het verhaal zien we hoe Pep, een struisvogelkweker zijn vrouw de kop in slaat. Hij doet dit uit liefde voor zijn stiefdochter, die van haar moeder af wil. Daarna dumpt hij haar lijk in een droge waterput. Maar als hij thuis komt zit ze gewoon aan de keukentafel, en vraagt ze hem of hij er heeft aan gedacht om boter te kopen! Isabela denkt dat Pep te laf is om zijn afspraken na te komen, maar als ze terugrijden naar de waterput, ligt het lijk van haar moeder er nog in!

Benoit Springer tekent dit bevreemdende verhaal. Hij werkte al eerder samen met Zidrou. Eerst maakten ze samen “Een mooie reis”, een verhaal over zelfmoord van een kind en “onafscheidelijk”, een verhaal over de incestueuze relatie tussen broer en zus. Kortom niet de twee gemakkelijkste verhalen om te verteren. Hij tekent grimmige koppen die perfect in het bevreemdende verhaal passen. Dit wordt nog versterkt door het kleurgebruik. We krijgen geen echt ingekleurde pagina’s, maar wel zwart wittekeningen met steunkleuren, die passen bij de sfeer van de pagina’s. De inkleuring bestaat alleen maar uit blauw en geeltinten! Dit zorgt voor een extra sfeerschepping die dit verhaal dat balanceert tussen thriller, horror en komedie alleen maar versterkt.

Blijkbaar kreeg Zidrou het idee voor dit verhaal door een liedje van meer dan een eeuw oud: “Elle était souriante”. Daarin wordt een meisje ontvoerd, vastgebonden, van de zesde verdieping gegooid, overreden door een bus en nog een paar vreselijke zaken, maar steeds staat ze weer op met een goed humeur! De tekst van het lied vind je terug op het einde van het boek, samen met een aantal schetsen.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.